Φτιάξε πρώτα τον εαυτό σου..

...και μετά (αν ακόμα πιστεύεις ότι το μπορείς) άρχισε να φτιάχνεις τον κόσμο γύρω σου.

Είναι πανεύκολο να λύσω το πρόβλημα ενός ξένου, πανδύσκολο να λύσω ένα δικό μου. Γιατί.. το πρόβλημα του ξένου δεν με πονάει. Επειδή δεν με αφορά, δεν με βάλλει το πρόβλημά του, βλέπω ξεκάθαρα τι φταίει, βλέπω ξεκάθαρα και τη λύση, και του λέω εύκολα «κάνε αυτό».

Και η λύση πάντα είναι πολύ απλή, αν δεν είσαι εσύ αυτός που πρέπει να το πράξει.

 

 Το ζήτημα είναι ότι αυτός που έχει το πρόβλημα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ!! 

Δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει γιατί βάλλεται. Βάλλεται σημαίνει πονά. Ο πόνος τον κάνει να μην μπορεί, να μην αντέχει.

Παράδοξο (φαινομενικά) είναι ότι αυτός που προτείνει τις λύσεις, αυτός που θέλει να σώσει τους λοιπούς, τα δικά του τα προσωπικά διλλήματα τα βρίσκει αδιέξοδα, δεν μπορεί να τα υπερβεί.

Φαινομενικά είναι παράδοξο, στην πραγματικότητα είναι ανθρώπινο. Είναι ανθρώπινο γιατί: Οι συνθήκες είναι τέτοιες που σε κάνουν να νιώθεις ανίσχυρος. Ενώ βλέπεις ολοκάθαρα αυτό που πρέπει να κάνεις, δεν έχεις τη δύναμη να το κάνεις. Ανθρώπινο (λογικό) είναι να σκεφτείς ότι πρέπει πρώτα να γίνεις ισχυρός και μετά να το υπερπηδήσεις. Οπότε στρέφεσαι στο ν’ αλλάξεις αυτό που σε κάνει ανίσχυρο, δηλαδή στις συνθήκες. 

  Οι συνθήκες είναι ο κόσμος, θες ν’ αλλάξουν αυτοί που σου έβαλαν τη δοκιμασία, για να εξαφανιστεί το εμπόδιο (πρόβλημα), για να μην αναγκαστείς να το λύσεις. 

Μα σκέψου...ο εαυτός σου είναι ολοκληρωτικά του χεριού σου κι όμως δεν μπορείς να του πεις «κάνε αυτό». Αν δεν μπορείς να πεις στον εαυτό σου «κάνε αυτό», πώς μπορείς να διατάξεις τον περίγυρο; Πώς μπορείς να διατάξεις τις συνθήκες σου ν’ αλλάξουν, στις οποίες δεν έχεις κανέναν έλεγχο;

Διέταξε τον εαυτό σου να πηδήξει το εμπόδιο. Κάνε αυτό που δεν μπορείς. Πέρνα το όταν είσαι ανίσχυρος, την ώρα που πονάς.
   Δεν μπορεί κανένας να μάθει κανέναν το σωστό. Έχουμε τη ζωή γι' αυτή τη δουλειά. Η ζωή είναι ο μεγαλύτερος, σοφότερος, σπουδαιότερος Δάσκαλος.
   Έγραψε η   Στεφανία Λυγερού